​

Önce insanı var eden tarihi ve kültürüyle  birlikte okudum. Onu diliyle tanıdım. Türkolog oldum. Tanımak için yola çıktığım insanın yolunda şifa rehberlerini aradım. Sonra Psikolog oldum. Yetişkinin hayatında dilin yerleştiği yerden anlattıklarını duydum. Edebiyatın içinde; sorarken sorgularken, nedenselliğin peşine düştüm ve kendimi psikanalitik yönelimle özdeşleşir buldum.  Büyürken “yetişirken” evrensel değerler, insanı var eden düşünceler, anlam-  anlamsızlık, ölüm, yalıtım gibi kavramlar yolumda eklemlendi ve İnsancıl Varoluşçu Yaklaşım ile yetişkinlere eşlik etmeme vesile oldu.

Bu yolun en güçlü yolcularının çocuklar olduğunu gördüm. Onların dilinin oyun içerisinde kurulduğuna şahit oldum. Tüm anlatılmazı, ifade edilmezi oyunlarla ve oyuncaklarla anlattıklarını duydum.  Oyun onlara ulaşan yolda rehberim oldu.

Kendinden kendine doğru çıktığın bu yolda, koruyan izci de sensin kovalayan avcı da. Terapi sana ışık tutar, yürümenin keyfi öğrenmek olur.